Ortak payda

İstanbul + Fotoğraf

_______________

Aşk

Dün eşimin imza günü için Koç Üniversitesinin içindeki Sevgi Gönül Kültür merkezindeydik.  Kitapları düzenlerken  kulağıma  hoş melodiler geliyordu. Az sonra verilecek konser için prova yapılıyordu.  İşim bittikten sonra yarım saatlik boş vaktimi değerlendirmek istedim. Bina çok güzeldi  biraz keşfe çıktım  keşke böyle kültür merkezleri daha da artsa sanatla ruhumuzu doyursak diye düşünürken koridorun başında donakaldım. Ara Güler'in fotoğraf sergisi. Kalbim hızla çarpmaya başladı. Daha önce internette defalarca gördüğüm fotoğraflara daha yakından bakıp dalıp gittim.  Beni bıraksalar saatlerce orda kalabilirdim. Fotoğrafları tek tek inceledim . İnsanların yüzlerini, duygularını, kompozisyonu, ışığı  içime doldurdum durdum.  Fotoğraflar sanki benimle konuşuyorlardı  bazıları ise konuşmak ne kelime adeta çığlık çığlığa bağırıyordu.  İstanbul' un eski insanlarına, mahallelerine , aşklarına, sevinçlerine, duygularına ortak oldum.  İstanbul ve fotoğraf ortak paydada buluşmuşlardı  başka türlü tarif edilemezdi  Aşk. Bu karmaşık duygularla Yücel Arzen' in  o çok sevdiğim şarkısını dökülüverdi dudaklarımdan,

Ulan İstanbul
Hiç mi sevmedin beni
Kaç gece uykusuz bıraktım
Kaç gece ağlattım anamı, sevdiğimi
Sokaklarına sor İstanbul
Yağmurlu taş kaldırımlarına
Şimdi söndür bütün ışıklarını
Söndür bütün umutlarını
Seni yaşlı cadaloz Bir daha gelirsem bırakmam seni
Gidersem bir daha geri dönmem'

Alacağın olsun İstanbul beni değil kendini vur
Gözlerimde kanlı bulut yar yar yar yar gitme dur!

Hadi birlikte gezelim sergiyi

Büyük ustanın önünde saygıyla eğiliyorum. İyiki varsın Ara Güler.